خاطره غرور بادکنکی

غرور بادکنکی

ماشین مان را حججی پوش کرده بودیم و شده بودیم کتابخانه سیار حججی.
با ۴ ماشین دیگر که از دوستانمان بودند، همراه شدیم
و کیف های کتاب شهید حججی را که پر از کتاب های امام زمانی نذری بود، روی دوشمان گذاشتیم.
خیلی زود رسیدیم و بعد از عرض ادب خدمت بی بی، رفتیم سمت دشت.

به یاد داستان بی بی زبیده افتادم:

دشت خالی بود و پرنده ای پر نمی زد؛
“سربازان رسیدند…
وقتی بانو را با دو خادمه اش فراری دادند، شیعیان جنگیدند.
حدود دویست شیعه را کشتند. و دل بانو خون شد، نه از تنهایی، که از خون های بر زمین ریخته شده.
ریختند و رفتند.
بانو را هم با دو خادمه اش بالای کوه کشتند.
رها کردند و رفتند.
آری، دشمنت کشت ولی نور تو خاموش نشد.”

نراق، مزار بی بی زبیده دختر بلافصل امام جواد «علیه السلام»  است.
این جا خاکش با آدم حرف می زند.
سال هاست چشمه اش می‌ جوشد و هرچند که روستا های اطرافش دچار خشک سالی شده اند، اما این جا آباد است و پر طراوت.
متولی این جا، هزارحکایت از کرامات بانو دارد.

یکی آش می داد و یکی چای.

ما کتاب نذری دادیم.
به نوجوان ها، جوان ها، بی حجاب ها.
با کلی تبلیغ چهره به چهره.
هزینه اش از جمع دوستانمان تامین شده بود.
شهید جوانمان که عکس و اسمش روی ماشین بود،
توجه همه دوست دارانش را جلب می کرد.
خیلی استقبال شد.
خیلی ها تا آن جا بودیم کتاب ها را خواندند و باز آمدند کتاب جدید از ما گرفتند.
وقف در گردش بود. یعنی باید بخوانند و به دیگران بدهند، تا آنها هم بخوانند.

رفتیم زیارت کریمه اهل بیت

ساعت یک و نیم نصف شب وقتی به قم برگشتیم، رفتیم زیارت کریمه اهل بیت.
من توی ماشین با بچه ها خواب بودم.
خستگی زیاد خوابم را سنگین کرده بود که صدای مکرر پسری نوجوان در خواب مرا به دنیای اطرافم برگرداند. مصرانه و محکم آن قدر صدایم کرد تا بیدار شدم.
کتاب می خواست، از کتاب خانه سیار شهید حججی!!!
خسته بودم و از این که بچه ای صدایم کرده و بیدار شده بودم خیلی عصبانی شدم.
تازه فهمیدم در ماشینی خوابیده ام که آرم کتابخانه سیار شهید حججی را دارد.

بیشتر بخوانیم:
خاطره شیرین «راز خط کش ژله ای»

مدت ها با خودم فکر می کردم چه خوب که فقط ماشین ما کتاب خانه سیار بود و وقتی یاد سفرمان می افتادم حس می کردم چقدر زحمت کشیدم و خستگی اذیتم کرد مخصوصا وقتی یاد آن پسر بچه و گذشتن از خواب شیرینم می افتادم.
تا این که با شرمندگی داستان کتاب فروشی شهید ححجی در نجف آباد را شنیدم.

محسن برای کتاب خوان کردن نوجوان ها و جوان ها دغدغه زیادی داشت و بسیار جدی کار می‌ کرد. با کوله‌ پشتی پر از کتابش سراغ نوجوان ها می رفت.

او کتاب «من زنده‌ ام» را در نجف‌آباد تبلیغ کرد و به کمک دو تن از دوستانش توانست در پویش کشوری کتاب «من زنده‌ ام» بیشترین تعداد کتاب را در نجف آباد توزیع کند و بیشترین تعداد برنده مسابقه” کتاب و زندگی” هم، از نجف‌ آباد بودند.

و شاید کار فرهنگی مخلصانه و خستگی ناپذیر و بی ادعایش باعث شد شهید شود. کار درست را شهید حججی انجام داد.

چقدر متشکرم از شهید حججی که بادکنک غرور مرا ترکاند.

تا حالا عروسی نرفته !!

تا حالا عروسی نرفته