
نقد رمان رنج مقدس نوشته ی نرجس شکوریان فرد
رنج مقدس یک رمان نیست، یک زندگی است که بر ریلی آرام آرام تو را از سر زمین ها عبور میدهد.
در این مسیر همراهانت را به خوبی به تصویر میکشد و تو را در وادی زندگی از تنهایی بیرون میآورد.
لیلا شخصیت اول این رمان نماد دختر باوقار و با محبت ایرانی، که سال هاست جایش در رمان و داستان بلند و فیلم های ما خالی بوده است.
و اگر جامع تر بخواهیم بگوییم جای چنین خانوادهای در بین رمان های ما خالی بوده است. این سال ها هر چه از زنان ما در محیط خانواده ترسیم میشده ، نمادی از زن نادان، فریبنده و بیهویت بوده است. اما آنچه که در این کتاب لذتبخش است نشستن شخصیتها در قالبها و شاخصهای درست و دلنشین است.
شاید باید گفت نویسنده قید تمام بایدهای تمدن و فرهنگ وارداتی و تعصب و تقیدهای بی پایهی متحجرانه داخلی را زده و (زن و مرد ) را در جایگاه خود نشانده و خانوادهای به تصویر کشیده که بینظیر است، اما قطعا دور از دسترس و تنها یک آرزو نیست.
نه گرفتار تقدس زایی شده است و نه گرفتار غرب زدگی. هر کدام از شخصیتهای داستان ممکن الخطا هستند و میتوانند در مسیری که خودشان میخواهند بروند و در مسیر زندگیشان نه بن بستی است و نه آزادی بی عکسالعمل.
لیلا دختری که نه با جسمش دلربایی میکند و نه عقل کل است، بلکه یک جوان است با معضلات خودش.
شیرین و صحرا هم نمایندهی گروهی دیگر با افکار و منشی دیگر…
خلاصه که داستان زندگی لیلا هم شیرین است و هم پر رنج اما یک رنج مقدس .