خرید کتاب خاتون و قوماندان

کتاب: خاتون و قوماندان
نویسنده: مریم قربان زاده
ناشر: ستاره ها

بریده کتاب:

او آنجا می جنگید و من باید اینجا می جنگیدم. کسی را ندیدم که بگوید خدا حفظ کند این جوان ها را که به خاطر ائمه طاهرین، جنگی وحشیانه را تاب آور می شوند. نقل مجالس همه، صحبت از سوریه بود و رزمند‌گان افغانستانی که آنجا رفته بودند، صحبت های توهین آمیز و تحقیر کننده. همه ارزش ها را با پول می سنجیدند: “اینها به خاطر پول می روند… بینشان شیرگی و دزد هم هست… آنجا کیف می کنند… سر کار رفته اند و از بیکاری خیلی بهتر است و…”
ص ۱۷۷

بریده کتاب۲:

صبح برای رفتن به منزل شهدا آماده شدیم. دیدن قوماندان برای خانواده ها دلگرم کننده بود. او هم سر به زیر و خاشعانه گوش می داد. در راه برگشت، پیاز و سیب زمینی گرفتیم. بین راه، چند نفر آشنا دیدیم و سلام و علیک کردیم. گفت: “خانم! خدا تو را نکشد! خدای نکرده من قوماندانم؛ ولی تو گونی سیب زمینی و پیاز روی دوشم گذاشتی! چه کنم که داخل خانه قوماندان تویی!”
ص ۱۹۴

بریده کتاب۳:

چادرم را سر کردم. هر دو پاورچین از پله ها پایین رفتیم. دستش را از دستم بیرون کشید. می خواستم نگهش دارم. چشم در چشم شدیم. نه صحبتی، نه وداعی، نه حتی سفارشی که “مواظب خودت باش”، “تو هم مواظب خودت و بچه ها باش”. مرد تنومند من داشت می رفت. بخار نفس هایمان در هوا ماند. ماشین راه افتاد و من در تاریکی کوچه، کاسه آب را ریختم.
ص ۲۵۶

بریده کتاب۴:

فاطمه هاج و واج به من گوش می داد. نمی توانستم بیشتر از این ادامه بدهم. گفتم: “نمی دانم واقعیت است یا شایعه، ولی در گروه می گویند بابا شهید شده.”
فاطمه روی زمین وا رفت. پشتش خالی شد. سیل اشک بود که روی صورتش جاری شد. نه دادی! نه فریادی! نه فغانی! فقط اشک و اشک و اشک. اجازه دادم گریه کند. چه اشک درشتی! به مروارید و گوهر می مانست. چه چشم های به خون نشسته ای. چه دست های لرزانی. چه دخترک معصومی! دخترک یتیم. یازده سال سهم داشت از حضور نعمت پدر.
ص ۲۷۸