کتاب من دیگر ما، جلد ۸ : کبوترهای سفید کرامت و کرکس های سیاه دنائت

کتاب من دیگر ما، جلد ۸ : کبوترهای سفید کرامت و کرکس های سیاه دنائت
نویسنده: محسن عباسی ولدی
ناشر: آیین فطرت

بریده:

تربیت کریمانه، پایه‌ تربیت است. کرامت، صفتی درونی است. فرزندی که به این صفت آراسته شده، مراقبی از درون پیدا می کند که به او اجازه نمی دهد رفتار و گفتارش را به چیزی که خلاف شأن انسانی است، آلوده کند.
چه قدر نیاز داریم تفکّری را که مبتنی بر مراقبت بیرونی است رها کرده، به سراغ تفکری برویم که اصل اساسی در آن، پرورش دادن مراقب درونی است.
کسی که از درون مراقب پیدا می کند، در بزنگاه‌ های تربیتی نمی لغزد؛ زیرا مراقب درونی، همه جا و تحت هر شرایطی همراه انسان است.
تربیت کریمانه، همان تربیتی است که مراقب درونی فرزند را پرورش می دهد و آرام آرام نیاز فرزند را به مراقبت بیرونی کم خواهد کرد.

اگر پزشک بی آن که ریشه‌ تب را بیابد، فقط با تجویز دارو تب بیمار را پایین آورد، آیا به او خدمت کرده است؟ در اینجا بیمار با توجه به متعادل شدن دمای بدنش، دچار توهم معالجه می شود و دیگر به دنبال درمان قطعی بیماری اش نمی رود، غافل از این که در همان حالی که او خیال می کند خوب شده، آن بیماری در حال پیشروی است.
در بحث تربیت نیز داستان بر همین منوال است.

ما اگر به ریشه ناهنجاری ها توجه نکنیم، ممکن است با در پیش گرفتن برخی از راهکارها، به صورت موقت برخی از ناهنجاری ها را درمان کنیم؛ اما از آنجایی که ریشه از میان نرفته، همان ناهنجاری و یا ناهنجاری های دیگری بروز می کند.

چرا خیلی از ما پدر و مادرا، نیازمند یه عالم امر و نهی به بچه هامون هستیم؟
احساس می کنم از بس از درون تربیت نکردیم، همش از بیرون یا باید امر و نهی کنیم یا چارچشمی مراقب بچه هامون باشیم.
تربیتی که اهرم اصلیش امر و نهی های مکرر و مراقبت چارچشمی باشه، تربیت نیست. تا کی می شه با امر و نهی و این جور مراقبت کردن، از انحراف بچه ها جلوگیری کرد؟ کاش پدر مادرا می فهمیدند که تربیت، هل دادن زورکی نیست؛ رشد دادن بچه هاست.

بریده :

خوش اخلاقی از زیباترین ها و بداخلاقی، از زشت ترین هاست.
رسول خدا فرمودند: “اگر خوش اخلاقی آفریده ای قابل دیدن بود، معلوم می شد موجودی نیکوتر از آن نیست؛ و اگر بداخلاقی آفریده ای قابل دیدن بود، معلوم می شد که زشت تر از آن موجودی نیست.”
شخص کریم وقتی میان زشت و زیبا می خواهد یکی را انتخاب کند، بدون تردید زیبا را انتخاب می کند.

امام سجاد فرموده اند: “کریم به لطف و فضل خویش [که در حق دیگران انجام می دهد] شادمان می شود و انسان فرومایه به دارایی خویش افتخار می کند.”
«ابتهاج» به شادی و سروری گفته می شود که اثر آن در چهره پیدا می شود.
وقتی تربیت کریمانه محقق می شود، یک پنجره بزرگ در برابر نشاط و شادابی فرزندان باز می شود. والدین بچه های کریم برای چشاندن طعم شادابی و نشاط به فرزندانشان در مضیقه نیستند.
بچه های کریم به پدر و مادر خدمت می کنند و نشاط می گیرند. به برادر و خواهر خود کمک می کنند و شاداب می شوند.

جنس شادابی و نشاطی هم که آنها از این راه به دست می آورند، قابل قیاس با آنچه از راه تلویزیون و بازی های رایانه ای به دست می آورند نیست.
ص ۱۴۵ و ۱۴۶

بریده 

نظام محاسباتی با زبان ساده، نمره هایی است که ما به امور مختلف می دهیم. وقتی این نمره ها در کنار هم قرار می گیرد، نظام محاسباتی ما را تشکیل می دهد. در نظام محاسباتی انسان غیرکریم، زشتی ها کوچک تر از آن هستند که قابل اعتنا باشند. به همین دلیل هم او دست به زشت ها می زند، بی آن که احساس بدی پیدا کند. خوبی ها هم در نظام محاسباتی او آن قدرها اهمیت ندارند که برای انجام دادن آن ها انگیزه ای وجود داشته باشد.
ص 212

بسیاری از ویژگی های روحی نیازمند وسعت شخصیت انسان است. انسان باید از درون بزرگ شود تا بتواند این ویژگی ها را از خود بروز بدهد.
کار تربیت کریمانه وسعت دادن به روح انسان است. وقتی روح انسان وسیع می شود، از این که باری بر دوش دیگران باشد، اذیت می شود. ترس های بی جا برایش بی معنی می شود و در عرصه های مختلف با شجاعت وارد می شود. شجاعت او به قدری افزایش می یابد که حق را، حتی اگر علیه خودش باشد و به ضررش تمام شود، می پذیرد. این وسعت روحی موجب می شود تعلقش به مادیات از بین برود و به همین دلیل اهل سخاوت شود.

فرزندی که به وسعت روحی دست پیدا می کند، دیگر اهل لوس بازی نخواهد بود و تلاش می کند متناسب با اتفاق بزرگی که در درونش افتاده، پوشش خود را انتخاب کند.

ص 149

بریده :

یکی از اصلی ترین راه های تقویت روحیه پرهیز از گناه و انجام دادن دستورهای الهی، تربیت کریمانه است. انسان کریم وقتی به زشتی گناه پی می برد، کرامت مانع انجام گناه از سوی او می شود. وقتی هم که زیبایی طاعت خدا را درک می کند، میل اطاعت در او افزایش می یابد.

آلوده شدن به دروغ و حرف زشت، نگاه ناروا، بی توجهی به حیا و غیرت ورزی، و خیانت از جمله آسیب هایی است که دغدغه بسیاری از پدران و مادران است. تربیت کریمانه راهی کوتاه و تاثیرگذار برای ایجاد روحیه تقوا و خویشتنداری در فرزندان است.

این روحیه، فرزندان را به مرحله ای از تقوا می رساند که وقتی با اموری این چنین مواجه می شوند، تلاش می کنند که دامنشان را از این آلودگی ها پاک نگه دارند.

ص 212

بریده :

در موضوع پوشش، فرزندی که در درون خود احساس کرامت ندارد، با پوشش های غیرمتعارفی که نگاه ها را به سوی خود جلب می کند، در پی به دست آوردن یک شخصیت کاذب اجتماعی است.

ص 216

مرتبط با کتاب من دیگر ما، جلد۸

بیشتر بخوانیم..

کتاب من دیگر ما ، جلد نهم : کلاس آقای تربیت و درس شیرین کرامت

بیشتر ببینیم…

محسن عباسی ولدی