کتاب هنر مردبودن
کتاب: هنر مرد بودن
نویسنده: محسن پور احمد خمینی، راضیه خسروی
ناشر: معارف
بریده‌ی کتاب(۱):
به عنوان یک زوج درمانگر، که تا این ساعت با هزاران مراجع برخورد داشته ام، حتی با یک مورد هم مواجه نشدم که زن و شوهری بعد از سال ها زندگی مشترک، در همه مسائل، صد در صد تفاهم داشته باشند. زیرا تفاوت بین زن و مرد امری بدیهی و انکارناپذیر است. پس داشتن اختلاف در زندگی مشترک امری طبیعی است. اما آنچه اهمیت دارد، شیوه مواجهه و عبور از این اختلافات است. برخی با یادگیری مهارت های ارتباطی سعی می کنند بهترین برخورد و مدیریت را با اختلافات داشته باشند و این نحوه برخورد آنها نردبانی برای رشد و صعودشان شود و برخی دیگر برای برخورد با اختلافات اصلاً برنامه و هدفی ندارند و به بدترین شکل ممکن با اختلافات مواجه می شوند و معمولاً نیز همین نوع مواجهه با مشکلات، زمینه سخت تر و پیچیده تر شدن اختلافات آینده را فراهم خواهد کرد. از این رو یادگیری هنر مرد بودن برای آقا و هنر زن بودن برای خانم یکی از ضرورت های زندگی است.
هنر مرد بودن، ص ۳۰
بریده‌ی کتاب(۲):
شاید اوج توجه به روحیه لطیف زن را بتوان در این روایت دید که پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) فرموده اند: «برادرم، جبرئیل (علیه السلام) دائم مرا به نیکی کردن نسبت به زنان سفارش می کرد، تا این که من گمان می کردم جایز نیست برای شوهر که به زنش «اُف» بگوید. وی گفت یا محمد، تقوای خدا را در مورد زنان مراعات کن. برای آن که آنها کمکی برای شما هستند. آنها را به عنوان امانات خدا بگیرید، به وسیله کلمات الهی و کتابش و سنت و شریعت محمد برای شما حلال شدند. پس آنها بر شما حقی واجب دارند، زیرا اجسامشان برای شما حلال شده و به خاطر آن چه از بدنشان به شما می رسد و در شکمشان فرزندان شما را حمل می کنند، تا آن هنگام که از آن رنج بارداری رها گردند. پس به آنها شفقت و مهربانی کنید و قلوب آنها را پاک نمایید، به گونه ای که با شما باقی بمانند و زنان را ناراحت نکنید و بر آنها خشم نگیرید و آنچه به آنها داده اید از آنها پس نگیرید، مگر به رضایت و اجازه آنها».
هنر مرد بودن، ص ۹۲
بریده‌ی کتاب(۳):
امام صدق و راستی، امام صادق (علیه السلام) فرموده اند: «هیچ زنی نیست که جرعه ای آب به همسرش بدهد، مگر این که این کار برای او از عبادت یک سال که روزهایش روزه باشد و شب هایش به عبادت بایستد بهتر است و خداوند به پاداش هر جرعه آبی که به همسرش می دهد، برای او در بهشت شهری می سازد و شصت خطا از خطاهای او را می بخشد.»
هنر مرد بودن، ص ۹۴
بریده‌ی کتاب(۴):
روزی، در حالی که فاطمه (علیها سلام) نزدیک من نشسته بود و من عدس پاک می کردم، پیامبر (صلی الله علیه و آله) وارد شدند و فرمودند: ای ابی الحسن! عرض کردم: لبیک یا رسول الله. فرمود: آن چه می گویم بشنو، زیرا من هیچ حرفی نمی زنم، مگر این که به امر پروردگار است. مردی که به زن خود در خانه کمک کند، خدا ثواب یک سال عبادتی را که روزها روزه باشد و شب هایش را به قیام و نماز ایستاده باشد، به او خواهد داد. خداوند ثواب صابران و ثواب یعقوب و داوود و عیسی (علیه السلام) را به او عطا خواهد کرد. یا علی، هر که در خانه، در خدمت خانواده خود باشد و آن را ننگ نداند، خداوند نام او را جزو شهدا می نویسد و ثواب هزار شهید را در هر روز و شب برای او محاسبه می کند.
هنر مرد بودن، ص ۱۰۷
بریده‌ی کتاب(۵):
مقام معظم رهبری فرموده اند:
«همین کاری که ما فکر می کنیم اگر تا شب کار می کنیم دیگر چقدر خسته شده ایم، این کاری که خانم های شما در خانه از صبح تا شب انجام می دهند و زحمتی که می کشند اگر بیشتر از زحمات شما مردان نباشد، کمتر نیست.»
دقت فرمودید؟ پس ما نباید فکر کنیم شق القمر می کنیم و خانم ها از صبح تا شب در خانه به خواب و استراحت مشغول اند. متاسفانه برخی از ما مردان با روان خانم ها بازی می کنیم و روی اعصابشان راه می رویم. مثلاً وقتی به خانه می آییم، می‌گوییم شما که تا ظهر خواب بودید. دیگر نمی گوییم که خانم دیشب بچه داری کرده و زحمت کشیده است یا نه، دغدغه ای داشته و تا دیر وقت نتوانسته است بخوابد، به هر دلیلی ناراحت بوده است. فقط می آییم غر می‌زنیم: شما خانم ها فقط بلدید بخوابید، شما خانم ها فلان هستید، شما که کار نمی کنید. در حالی که خانم های ما حتی اگر هیچ کار هم نکنند و فقط منتظر آقای خود باشند، به شدت انرژی از دست می دهند. باید بین روان یک آقا و یک خانم تفاوت قائل شد. ما با هم متفاوت هستیم و اگر این تفاوت ها را نفهمیم، مدام فکر می کنیم طرف مقابلمان یک مرد است. بنابراین صحبت کردنمان با او مردانه می شود، تعاملمان با او مردانه خواهد بود و حتی محبتمان با او نیز مردانه می شود. این گونه رفتار کردن به درد نمی خورد. ما باید بفهمیم طرف مقابلمان یک زن است که امیرالمومنین (علیه السلام) فرموده اند: «المرأةَ ریحانَة»؛ زن همانند گل است.
هنر مرد بودن، ص۱۱۱
بریده‌ی کتاب(۶):
از نگاه خداوند، تفاوت کار خانم ها و آقایان در این است که خانم ها لطف می کنند و فراتر از وظایف شرعی خود، کارهای خانه را نیز انجام می دهند، ولی ما مردان فقط وظایف خودمان را انجام می دهیم و در نتیجه نباید منّتی هم داشته باشیم. بعضی از آقایان انجام دادن امور منزل و رسیدگی به امور فرزندان را جزو وظایف خانم ها می دانند. اما آن چه در اسلام وجود دارد این است که این امور _ یعنی مداوم بشور و بساب، ببر و بیار _ واقعاً جزو وظایف ذاتی زنان تعریف نشده است. البته اخلاقاً زن به زندگی خودش تعهداتی دارد و اگر این کارها نباشد، گرمای زندگی از بین خواهد رفت.
در این که قوت و قدرت جسمانی مرد بیشتر از زنان است شکی نیست. خدا نکند که گاهی بعضی از ما آقایان تمام وظایف امور منزل و بچه ها را به روی دوش خانم خود بیندازیم و علاوه بر آن، خرید و ایاب و ذهاب و امور بهداشتی و درمانی فرزندان را نیز بر گردن او بگذاریم و بعد توقعات و سرزنش هایمان را هم نثار کنیم که چرا بدون عیب و نقص انجام نشده است! مرد باید این را بداند که زن با پذیرفتن مسئولیت های بسیار زیاد در زندگی و تربیت فرزندان و… دارد در حق او لطف می کند و این حرف خدا و دین و اهل بیت (علیه السلام) ماست و باید آن را بپذیریم، هرچند به کام ما خوش نیاید.
هنر مرد بودن، ص ۱۱۲
بریده‌ی کتاب(۷):
گاهی دیده ام برخی آقایان می گویند: ما که هرچه داریم مال خانم است! من و او نداریم که! همان اول برج کل حقوقم و مدیریت خرجش را به خودش می دهم، هرچه لازم داشت را می خرد دیگر! خانم، خودت بگو چه می خواهی! باید به من بگویی، من این مدلی ام! پول در حسابم هست، هر وقت خودت خواستی بگو که بدهم! پول که داده ام، خودت برو هر چه لازم داشتی را بخر!
ببینید، برادران من این که روحیه دست و دلبازی و بخشایشگری دارید و اهل حساب و کتاب کردن با خانم نیستید بسیار خوب است. این خوب است که مایحتاج او را در اختیارش می گذارید. اما این‌ها هرگز جایگزین هدیه نمی شود، هرگز جایگزین آن شاخه گلی که شما با اراده و از جیب خودتان تهیه اش می کنید نمی شود. چرا؟ زیرا دارید به او این پیام را می دهید: من تو را می بینم و به یادت هستم. تو مورد توجه و خواسته منی در همه شلوغی های زندگی. خوشحالی تو برای من عزیز و مهم است. چیزی که مرا سرحال می کند، با نشاط بودن توست. ارزشمندی های تو برای من ارزشمند است. نه اینکه به خانم گفته شود که تولدت است یا سالگرد عقد یا ازدواجمان است، پس خودت برو خرید کن، من که به شما پولش را هم داده ام.
هنر مرد بودن، ص ۱۲۱
بریده‌ی کتاب(۸):
برنامه ریزی ما در زندگی بهتر است به گونه ای باشد که برای موضوع های خاص و چالشی و مهم یا رفع ابهام ها و ناراحتی‌ها یا سوء تفاهم ها و کدورت ها و… وقتی برای حرف زدن های خودمان داشته باشیم و با برنامه ریزی درست زمانی را به این کار اختصاص دهیم. این کار چند حسن دارد: صحبت هایمان یادمان نمی رود؛ طلاق عاطفی و سردی بینمان رخ نمی دهد؛ اهل فکر و برنامه ریزی می شویم؛ ناخودآگاه تربیت کلامی و اجتماعی فرزندان نیز انجام می شود؛ در زمان ثابتی، اهل خانه دور هم جمع می شوند و همین امر اعتماد به نفس اعضا و روحیه تعامل و همکاری را افزایش می دهد؛ همه اعضا از مشکلات و احوال هم آگاه می شوند و همدلی و مهربانی بین اعضای خانواده شکل می گیرد؛ و… . بنابراین بهتر است گاهی با هم زمان گفت و گو را مشخص کنیم و مسلماً این زمان باید با توافق دو طرف تعیین شود تا با برنامه های دیگر کاری و زندگی تداخل نداشته باشد و مطلوب خانم و آقا باشد. البته حواسمان باشد که گفتگوهای روزمره و روزانه نیازی به تعیین وقت قبلی ندارد، خصوصا گفتگوهای محبت آمیز روزانه که لازم است زوجین از ترک آن اجتناب کنند.
هنر مرد بودن، ص ۱۶۲
بریده‌ی کتاب(۹):
یادمان باشد که گفت و گو جلسه محاکمه نیست. وقتی گفت و گو به میز محاکمه تبدیل شود، مسلماً متهم به دفاع از خود بر می آید و این باعث جدال در مکالمه می شود که باید به شدت از آن پرهیز کرد. حتی اگر حق با شما باشد.
هنر مرد بودن، ص ۱۶۷
بریده‌ی کتاب(۱۰):
همسر ما از ما فقط محبت و توجه می خواهد و هیچ چیز دیگر نمی خواهد، فقط همین. یعنی در بدترین شرایط اقتصادی، در بدترین شرایط مادی، کنار ما می ماند و زندگی می کند حتی غر هم نمی زند، به شرط آن که نیازهای عاطفی و محبتی او را پاسخ دهیم. در واقع با ما می آید و همراه ما می ماند تا زمانی که اوضاع بر وفق مراد بشود و این یعنی پشتیبانی، یعنی همسر بودن. پس اگر خواستید همسرتان را با خودتان همراه کنید، کلیدش محبت و توجه است. شما باید به گونه ای با او برخورد کنید که او از طرف شما نسبت به خودش احساس کمبود محبت نداشته باشد.
هنر مرد بودن، ص ۱۷۰
بریده‌ی کتاب(۱۱):
چنین نیست که خدا به کسی روزی بدهد، متولد شود و بعد لخت بماند. خدا روزی آن کودک را از همان اول در شیر مادرش مهیا کرده است؛ یعنی هنوز به دنیا نیامده است که روزی اش مهیاست. شیر مادر جاری می شود و فرزند خیالش راحت است. زیرا آن فرزند به خدا اعتماد دارد. آیا قدیمی ها اگر فرزندان بیشتری می آوردند. به این دلیل بود که پول بیشتری داشتند، یا اینکه اعتقادشان به رزاقیت الهی بیشتر بود؟
اگر ما به زندگی نگاه مصرف گرایانه داشته باشیم، هر اندازه هم که از نظر اقتصادی قوی شویم، پولمان را خرج مصرف بیشتر می‌کنیم، نه اینکه انگیزه بیشتری برای فرزندآوری پیدا کنیم.
هنر مرد بودن، ص ۲۳۹
مرتبط با کتاب هنر مرد بودن:
بیشتر بخوانیم…
بیشتر ببینیم…