کتاب دلبری دلبران، مهارت های همسر داری
کتاب: دلبری دلبران، مهارت‌های همسرداری
نویسنده: محسن قرائتی
ناشر: مهرستان
بریده
یکی از جلوه های همسرداری، احترام زوج به یکدیگر در خانه و جامعه است. هرچه زن و شوهر با کرامت و احترام بیشتری با یکدیگر برخورد کنند، فرزندان و دیگران نیز حرمتشان را بیشتر حفظ می کنند. ص۶۴
اگر زن و شوهر در گرفتن حقوق خویش دقیق و جدی باشند و زندگی را به دادگاهی برای گرفتن حقوق خود تبدیل کنند و از کوچک ترین لغزش همدیگر چشم نپوشند، زندگی بسیار تلخ خواهد شد و روح صفا و صمیمیت به کلی از بین خواهد رفت. بنابراین زن و شوهر باید با اغماض و گذشت با یکدیگر رو به رو شوند و سعی کنند خطای خود را بپذیرند و از ایراد گرفتن و حساسیت نشان دادن به برخی رفتارها خودداری کنند. ص۷۰
زن و شوهر باید لغزش های یکدیگر را کتمان کنند. نبش قبر حرام است، کشف عیب هم حرام است. اگر مرد یا زن اشتباهی کردند، نباید اسرار یکدیگر را فاش کنند. آنها باید به همدیگر اعتماد کنند و انعطاف پذیر باشند. هنگامی که هوا داغ می شود، باید لباس نازک پوشید و هنگامی که هوا سرد می شود، باید از لباس ضخیم استفاده کرد. زمانی که مرد عصبانی است، زن باید کوتاه بیاید و زمانی که زن عصبانی است، مرد باید کوتاه بیاید. در هیچ جای قرآن کلمات عفو و صفح و مغفرت با هم و پشت سر هم نیامده است، جز جایی که درباره خانواده و زندگی خانوادگی با همسر و فرزند صحبت شده است. قرآن راجع به زندگی اجتماعی در جامعه می گوید عفو و صفح کنید؛ اما راجع به خانواده می گوید مغفرت هم باشد. فرق بین عفو و صفح و مغفرت چیست؟ عفو یعنی گذشت. آیا گذشت کافی است؟ خداوند می فرماید: «نه، بالاتر از گذشت لازم است.» صفح یعنی ترک سرزنش. آیا ترک سرزنش کافی است؟ باز خداوند می فرماید: «نه.» بعضی ها می گذرند؛ ولی دائم سرزنش می کنند. مغفرت یعنی چه؟ یعنی از یاد بردن. در خصوص همسر هم عفو لازم است، هم صفح و هم مغفرت. حساب خانواده از بقیه جداست. گاهی انسان فردی را می بخشد و می گوید: «با اینکه کار بسیار بدی انجام دادی، تو را بخشیدم. دیگر این اشتباه را تکرار نکن.» خداوند می گوید اگر گذشتی، دیگر به رویش نیاور. بنابراین، اول می گوید بگذرید. بعد از اینکه از کسی گذشتید، سرزنش نکنید. در مرتبه بالاتر، می فرماید آن خطا را از ذهنتان بیرون کنید. اصلاً شتر دیدی، ندیدی. نگوییم یادت می آید یک زمانی بی پول بودی، پول روغن نداشتی، یادت می آید یک زمانی…، یادت می آید…، گاهی باید انسان خود را به غفلت بزند و تظاهر کند که متوجه خلاف دیگران نشده است تا از این طریق، شخصیت افراد حفظ شود. ص۶۸و۶۹
در هر ازدواج علاوه بر پیوند دختر و پسر، خانواده ها نیز به یکدیگر پیوند می خورند. ممکن است آداب و رسوم و اخلاق و عادت های دو خانواده با یکدیگر تفاوت داشته باشد و این موضوع گاهی موجب بروز اختلاف ها و کشمکش هایی شود. در چنین موقعیت هایی، گاهی زن یا مرد تصمیم می گیرند با حذف تدریجی پدر و مادر همسر شان از زندگی و کم کردن رفت و آمدها، آنها را از زندگی شان دور کنند. زن و شوهر باید بدانند که خانواده همسر مثل همکار یا همسایه نیست که بتوان آنها را از زندگی خود دور کرد. پدر و مادر و حتی اقوام همسر شما برای او زحمات بسیاری کشیده اند. اگر شما به همسر خود علاقه دارید، پس مدیون خانواده او هستید و باید از آنها قدردانی کنید؛ زیرا آنها بوده اند که او را به دنیا آورده‌اند، به تعلیم و تربیت او پرداخته اند و مراقب سلامتی و رشد صحیح او بوده اند. پدر و مادر سال ها با فرزند خود زندگی کرده اند و میان آنها وابستگی و دلبستگی ایجاد شده است؛ به همین دلیل برایشان بسیار سخت است که ببینند فرد دیگری وارد زندگی فرزندشان شده است. مسلماً آنها هنوز خود را مسئول فرزندشان می دانند و به زمان نیاز دارند تا بتوانند با حضور شخص دیگری در زندگی او کنار بیایند. زن و شوهر باید خود را به جای خانواده همسرشان بگذارند و مسائل را از زاویه دید آنها نگاه کنند تا بتوانند مشکلات را بهتر مدیریت کنند.
احترام به خانواده و فامیل همسر از نکات مهمی است که در روابط و احیاناً اختلاف نظرهایی که ایجاد می شود، باید آن را رعایت کرد. احترام گذاشتن به این معنا نیست که در همه امور مطیع آنها باشید و از خود اراده و اختیاری نداشته باشید. احترام یعنی اینکه مثلاً عروس چایی بریزد و به مادر شوهر تعارف کند. با چنین کارهایی علاقه شوهر به همسرش بیشتر می شود. یا اگر مادر زن آمد، داماد جلوی پای او بایستد. با این کار علاقه زن به شوهرش افزایش می یابد. ص۱۲۷و۱۲۸
